Spruitjes die de waanzin van de eenzaamheid niet konden weerstaan                                                                          

Er was eens een schaal met spruitjes die op tafel stond in een leeg huis. De spruitjes waren ooit vers en knapperig, maar nu waren ze verlept en bruin. Ze waren vergeten door hun eigenaar, die al maanden niet meer thuis was gekomen.                                De spruitjes voelden zich eenzaam en verlaten. Ze misten de warmte van de oven, de geur van de kruiden, de smaak van de boter. Ze wilden opgegeten worden, of op zijn minst weggegooid worden. Maar niemand kwam om zich te bekommeren.                                                                                                                                                                    De spruitjes begonnen te praten met elkaar, om de tijd te doden. Ze vertelden elkaar verhalen over hun leven in de boerderij, hun reis naar de supermarkt, hun hoop en dromen. Maar na een tijdje raakten ze uitgepraat. Ze hadden niets nieuws meer te zeggen.                                                                                                                                     De spruitjes begonnen te hallucineren, om de verveling te verdrijven. Ze zagen dingen die er niet waren, zoals vogels, bloemen, regenbogen. Ze hoorden geluiden die er niet waren, zoals muziek, gelach, applaus. Ze voelden dingen die er niet waren, zoals wind, water, vuur.                                                                                            De spruitjes werden gek, om de eenzaamheid te ontsnappen. Ze lachten om niets, huilden om alles, schreeuwden om hulp. Ze maakten ruzie met elkaar, beledigden elkaar, vielen elkaar aan. Ze probeerden te ontsnappen uit de schaal, maar ze konden niet bewegen.                                                                                                              De spruitjes gaven het op, om de pijn te stoppen. Ze zwegen, staarden, ademden niet meer. Ze lieten zich verschrompelen, rotten, vergaan. Ze werden stof, as, niets.                                                                                                                                                               En zo eindigt het verhaal van de schaal met spruitjes die de waanzin van de eenzaamheid niet konden weerstaan.                                                                                                                                                                                                                                                                                            Auteurs: Bingky & Friends

´De arme Kunstenaar´

De arme kunst schilder leefde in de Gouden Eeuw, toen de Nederlandse schilders kunst bloeide. Hij had een grote passie voor schilderen van landschappen, portretten en stillevens, maar hij had niet genoeg geld om goede materialen te kopen. Hij moest vaak zijn verf mengen met gekleurde aarde, olie en ei.  Voor zijn kwasten gebruikte hij soms varkensharen of haar van andere dieren.  Maar op een dag had hij helemaal geen kwasten meer.  Hij was wanhopig en zocht naar iets wat hij kon gebruiken om te schilderen.  Toen zag hij een halve doorgesneden aardappel op zijn tafel liggen.  Hij besloot om het te proberen en sneed de aardappel in verschillende vormen.  Hij doopte de aardappel in de verf en begon te schilderen op een houten paneel.  tot zijn verbazing ontdekte hij dat hij met de aardappel mooie effecten kon creëren, zoals stippen, strepen en vlekken.  Hij schilderde  een prachtig stilleven met bloemen, fruit en een kan.  Hij was zo trots op zijn werk dat hij het naar een kunsthandelaar bracht, die onder de indruk was van zijn originaliteit en talent.  De kunsthandelaar kocht het schilderij voor een goede prijs en gaf de arme kunst schilder ook nieuwe penselen cadeau.  De arme kunst schilder was dolgelukkig en ging verder met zijn passie voor het schilderen.                                                                                                                                                                                                                     Auteurs: Bingky & Friends

              "De verdrietige Sla"

De sla was niet blij. Hij lag al dagen in de koelkast, vergeten en verwaarloosd. Hij voelde zich slap en bruin worden aan de randen. Hij wilde zo graag opgegeten worden, of tenminste gezien worden. Hij had gehoord van de andere groenten dat er een buiten de koelkast was, vol met licht en kleuren en geuren. Hij droomde ervan om daar te zijn, om te groeien en te bloeien.  Maar niemand leek hem te willen. Elke keer als de koelkastdeur open ging, werd hij overgeslagen of genegeerd. Hij zag hoe de tomaten, de komkommers, de wortels en zelfs de uien werden meegenomen en verdwenen. Hij vroeg zich af wat er met hen gebeurde, of ze gelukkig waren of niet. Hij hoopte van wel, maar hij was ook jaloers. Waarom zij wel en hij niet? Op een dag gebeurde er iets wonderlijks. De koelkast deur ging open en een hand greep naar hem. Hij kon het niet geloven. Was het echt waar? Werd hij eindelijk gekozen? Hij voelde een golf van opwinding en angst door hem heen gaan. Hij werd uit de koelkast gehaald en op de aanrecht gelegd. Hij zag voor het eerst de keuken, met zijn glimmende apparaten en glazen potten. Hij rook de geuren van kruiden en specerijen. Hij hoorde het geluid van een mes dat op de snijplank tikte. Hij keek om zich heen en zag dat hij niet alleen was. Naast hem lagen de tomaten, de komkommers, de wortels en de uien die hij eerder had gezien. Ze zagen er anders uit dan in de koelkast. Ze waren gesneden, gehakt, geraspt of gepeld. Ze leken geen leven meer te hebben. Ze leken geen pijn meer te voelen. Hij besefte plotseling wat er met hen was gebeurd. Ze waren verwerkt tot een salade. Een salade die hij ook zou worden. Hij voelde een steek van angst in zijn hart. Was dit zijn lot? Was dit waar hij zo lang naar had verlangd? Hij wilde niet meer gezien worden. Hij wilde terug naar de koelkast, naar zijn veilige en koude plek. Maar het was te laat. De hand pakte hem weer op en bracht hem naar het mes. Hij sloot zijn ogen en wachtte op het einde. 

                                Auteurs:   Bingky & Friends

Groenten

Knoflook is een plant uit de lookfamilie die veel wordt gebruikt als smaakmaker in de keuken. Knoflook heeft ook veel gezondheidsvoordelen, zoals het verlagen van de bloeddruk, het verbeteren van de immuniteit en het bestrijden van infecties. Knoflook bevat zwavelhoudende stoffen die verantwoordelijk zijn voor de sterke geur en smaak. Deze stoffen komen vrij als je knoflook snijdt of perst. De belangrijkste zwavelverbinding is allicine, die snel wordt afgebroken tot andere stoffen. Een van deze stoffen is allylmethylsulfide, die niet kan worden afgebroken door het lichaam en via de adem en de huid wordt uitgescheiden. Dit veroorzaakt de bekende knoflookadem en geur.                                                                                                                                         Er zijn verschillende manieren om de knoflookgeur te verminderen of te maskeren. Sommige tips zijn:                                * Drink water, melk of citroenwater na het eten van knoflook.                                                                                                  *Poets je tanden, flos je tanden en gebruik een tongschraper en mondwater.                                                               *Eet vers fruit, verse groenten of verse kruiden, zoals appel, sla, peterselie of munt.                                                                           *Eet een koffieboon of een stuk zoute drop.                                   *Verwijder de kern uit het knoflookteentje voordat je het gebruikt in je gerecht.